donderdag 2 september 2010

Bloed, koorts en babyvoeding

Dacht ik het na het trekken van die stomme kiezen wel gehad te hebben, nee hoor. Het wilde gewoon niet meer stoppen met bloeden. Dinsdagavond rond 22 uur zijn we daarom begonnen met gaasjes en de boel afdrukken. We hadden gehoopt dat het met een paar uur wel zou stoppen maar niet dus. We zijn er de hele nacht mee in de weer geweest. Iedere twee uur een nieuwe prop in mijn mond en weer de kiezen stevig op elkaar, zolang als ik kon. Ik raakte op een gegeven moment wel wat in paniek. Ik had echt het gevoel dat ik leegliep en baalde er ook gewoon van dat die bloedplaatjes die zo goed aan het stijgen waren geweest nu misschien wel weer verloren zouden zijn gegaan. Rond zes uur 's ochtends leek het wat rustiger te worden maar echt gestopt was het nog niet. Wat bleek nou? Die beulen die mijn kiezen eruit getrokken hebben, hadden me vervolgens niet goed voorgelicht. Ik mocht het inimini gaasje dat ze in mijn mond hadden gedaan er meteen uithalen als ik weer op de afdeling was. Sowieso al raar als je je bedenkt dat bij mij bloedingen gewoon lastiger stoppen dan bij andere mensen. Maar verder hadden ze me helemaal niets verteld. Als ik had geweten dat als het bleef bloeden dat ik dan direct had moeten beginnen met gaasjes etcetera dan had ik die bloeding veel eerder kunnen indammen. Lekker dan! Daar was ik behoorlijk pissig over. Ik doe mijn best om dat ziekenhuis uit te komen en die beulen lopen de boel te verpesten door mij niet te vertellen dat ik de bloeding zo snel mogelijk moest afdrukken. Door al dat bloed dat ik dinsdag en van dinsdag op woensdag nacht binnen heb gekregen was ik gisterochtend erg misselijk en moest ik uiteindelijk ook weer overgeven. Sindsdien zit ik continue in een zakje te spugen in plaats van mijn speeksels (met bloed) door te slikken. De kaakchirurg is gisteren nog twee keer langsgeweest en was ook niet blij te horen dat de nazorg zo slecht was. Verder vertelde hij dat er nu twee grote bloedstolsels zitten. Die bloedstolsels die moeten zich gaan omvormen tot littekens maar tot die tijd moet ik er heel voorzichtig mee zijn want als ze nu losgaan, krijg ik weer bloedingen en moet het misschien opnieuw gehecht worden. Dat wil ik dus echt niet!

Gistermiddag ben ik trouwens verhuisd naar een andere kamer. Nummer 6. Ze zijn de kamers aan het renoveren en mijn kamer restte nog. Mijn uitzicht is nu weer iets anders. Geen boom meer maar wel wat meer lucht. Verder is deze kamer best kaal in vergelijking tot die andere want omdat we dachten dat ik hier binnen een paar dagen wel weg zou zijn, hebben we niet alle kaarten opnieuw opgehangen. Die krijgen nu thuis een mooi plekje. En alsof de duivel ermee speelt, ik lig nog een uur in die kamer en ik krijg koorts. Gelijk kweekjes genomen om te kijken waar het vandaag komt. Dat zullen waarschijnlijk mijn kiezen zijn. En vervolgens aan de antibiotica. Gisteravond om 21 uur bleek gelukkig dat de temperatuur al gezakt was en vanochtend na de derde portie had ik geen koorts meer. De komende twee dagen gaan we wel nog door met antibiotica. En dan... Als het met mijn mond ook een beetje wil lukken en de koorts blijft weg, mag ik misschien zondag wel naar huis! Nou graag! Na vijf weekjes is het wel mooi geweest hier.

Hmm ik heb honger. De laatste twee dagen geleefd op soepjes en drankjes en potjes olvarit. Niet erg vullend merk ik nu. Maar ja, eten durf ik nog niet aan in verband met die stolsels. Zometeen dus maar weer een potje achterover slaan en de eigengemaakte courgettesoep van mam.

Hieronder een leuk grafiekje waarin je heel gemakkelijk kunt zien hoe het met mijn witte bloedcellen gaat. Uiteindelijk moet ik tussen de 4,5 en 10 uitkomen. Vandaag zit ik op 2.0! De bloedplaatjes waren ook weer gestegen naar 110 (normaal 150-400) en het Hb blijft nog iets achter met 5.6 (normaal 7.5-10).

12 opmerkingen:

  1. He suus wat vervelend te lezen dat het zo moeizaam gaat. Natuurlijk heel heel heel erg fijn dat je bloed zo goed gaat, maar dan moet het er inderdaad wel inblijven. Kaakchirurgie, zoiezo al niet mn grootste vriend, maar als ik dit zo lees.. brr..
    Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel weer beter voelt en je naar huis kunt.

    oja, houd maar bij welke babyvoeding een beetje te eten is, dan weet ik vast welke ik over ongeveer een jaar en die kleine in mn buik kan geven..

    Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heej Suus,

    wat een ellende zeg met die kies.. Heel ironisch eigenlijk hoe je zo 'makkelijk' door de transplantatie heenkomt en dan het meeste last krijgt van zoiets onbenulligs als een verstandskies.. Mja, gelukkig is naar huis gaan in zicht, dat is het belangrijkste! :)
    Als je nog een vrije plek hebt, dan kom ik vrijdag of zaterdag langs, neem ik wel wat lekkere babyvoeding mee ;)

    Marloes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha Suus,

    Ik dacht al dat gisteravond je koorts wat gezakt was, nu weet je natuurlijk ook hoe dat komt he....;) PartyPiggy on the run!!!

    Chau chica!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi susan

    Nou Susan je hebt het zwaar, dit valt niet mee als ze zo bezig zijn geweest in je mond, dan denk ik nog even terug aan amy (kaakoperatie). Maar gelukkig stijgen de bloedwaardes gewoon door. Ik hoop dat je nu het ergste hebt gehad en als ik het zo lees kan het bijna niet erger meer worden. Susan ik wens je veel sterkte en hoop dat het volgende bericht weer wat beter gaat in ieder geval minder pijn. Groetjes van de buren Christ,Maria,Bart,Lidia en Amy.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dag Susan,

    Het is toch wat, altijd is er iets met die verstandskiezen. Nou dan heb je dit ook weer gehad, een prettig vooruitzicht is dat de dagen nog geteld hoeven te worden voor je naar huis mag. Aan de bloedwaardes zal het niet liggen.
    En aan de goede verzorging tuis ook niet.
    Wij wensen je een heel voorspoedig en pijnloos voortzetting van dit proces.
    En houd de moed erin.
    groetjes uit Boerdonk fam. Jaspers

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hee Susan,

    Jemig, een paar dagen je blog niet gelezen en zoveel meegemaakt! hopelijk heb je het grootste baalmoment nu gehad en komt het naar huis gaan echt in zicht!
    hou je taai,

    Marlieke

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Susan,

    Wij willen alleen maar zeggen probeer de moed erin te houden.
    We hopen nog een paar daagjes en dat je dan toch echt dat kamertje daar mag gaan verlaten,want wij kunnen ons wel voorstellen dat je dat wel gezien hebt na 5 weken.
    Susan nog heel veel sterkte en houd de moed erin hé!!

    heel veel groetjes van ons allemaal.
    De familie van Asseldonk uit Boering

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heeeey Susan,
    Sjongejonge wat een tegenvallers voor je meid!! Wat die stomme verstandskiezen wel niet allemaal kunnen veroorzaken! En kan me goed voorstellen dat die potjes olvarit niet goed vullen nee!!Hopelijk kun je weer snel over op de lekkere maaltijden die jullie mam klaar maakt=D!! Smaakt toch altijd een stuk beter dan daar in 't ziekenhuis he!!
    Hopelijk snel weer goed nieuws dat je heerlijk terug mag naar je eigen plekkie!!
    We blijven op de hoogte en wensen je nog heeel veel sterkte toe!!

    Veel liefs: Jeu, Carien, Anne, Hein & Doreth

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hoi Susan,
    Wij hopen dat de pijn toch wel een beetje te verdragen is, wij denken aan je.
    Een dikke kus van Arie, Lenie, Bas en Eva

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hoi Susan,

    Dacht ik stiekem te kunnen lezen dat je al thuis was, maar helaas.
    Wat een stelletje klunzen die kaakchirurgen met hun nazorg.
    Maar goed, wel gaaf dat die stamcellen hun werk doen, daar is het toch allemaal om te doen.
    Hopelijk is het einde nu toch inzicht, houd moet. het weer is dit weekend goed, dus het zinnetje begint voor jou te schijnen op de meerbosweg, tot snel.
    gr Astrid Donkers

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hey Suus!

    Inderdaad, wat een geklungel met je tanden seg! :-( Maar wel chapeau voor die onbekende superdonor met zijn geweldige stamcellen... :-)
    Maar de dikste pluim is natuurlijk voor jouzelf en je fantastisch vechtende lichaam!!
    Ik duim ervoor dat je morgen naar huis mag!!

    Liefs, Mart

    BeantwoordenVerwijderen
  12. hee suus,
    wat vervelend zeg gaat het beter met je bloed is er weer iets met je kies
    kun je wel lachen ?
    we sturen je nog wel een paar leuke foto's
    dikke knuffel Eefje en de rest

    BeantwoordenVerwijderen