THUIS!

Gisteren om 15.30 uur werd ik definitief ontslagen uit het ziekenhuis!! Toen we er gisterochtend in alle vroegte weer naartoe reden had ik al bedacht dat ik de nacht niet meer door wilde brengen in het ziekenhuis en het is gelukt. 's Ochtends wist de zaalarts al te vertellen dat ze eigenlijk geen reden zag om me nog langer in het ziekenhuis te houden. Probleem was alleen dat zij nog te kort op de afdeling werkte om te mogen beslissen. We moesten daarom wachten op de specialist. Die kwam pas rond 15 uur op de afdeling. Ondertussen liepen wij alweer op de zaken vooruit, ook omdat de verpleegkundigen ons daartoe aanmoedigden (!) en had mam al een paar keer op en neer gelopen naar de auto om alvast wat spullen kwijt te raken. En uiteindelijk waren om half vier ook alle kaarten al afgehaald toen we het verlossende woord kregen. En wat waren de bloedwaarden goed! Het Hb was voor het eerst sinds de transplantatie gestegen en is nu 7.0, de bloedplaatjes waren 179 en de witte bloedcellen 4.3. Wat betreft de bloedwaarden zijn we dus op de goede weg en zijn de waarden alweer bijna zoals ze zouden moeten zijn!! Mijn donor heeft dus echt gezorgd voor een stel super-stamcellen. Ongelooflijk, hoe goed het gaat met die bloedwaarden. Neemt niet weg dat mijn conditie natuurlijk nog achterblijft. Daar gaan we de komende maanden aan werken. De eerste weken nog niet want na bijna twee dagen thuis merk ik wel dat ik voorlopig wel genoeg heb aan alle dagelijkse dingen die moeten gebeuren. Volgens mij heb ik nu in twee dagen al meer gelopen dan in de laatste vijf weken.

Hoe het verder zal gaan de komende drie maanden: geen etentjes buiten de deur, geen filet americain, gerookte zalm, gebakjes met rauwe eieren etc, 4 keer per dag mijn tanden poetsen, geen snijbloemen, en nu vergeet ik vast nog een boel. En het belangrijkste en lastigste: geen bezoekjes aan bios, winkel, trein, café, kortom openbare ruimten met veel mensen. Dit in verband met de kans op zieke mensen en dus infecties. Want hoewel mijn witte bloedcellen bijna de juiste waarde hebben, is de kwaliteit van die cellen nog altijd minder goed dan zou moeten zijn. Dat brengt mij gelijk bij jullie. Iedereen is welkom om een keertje langs te komen in Boerdonk! Graag zelfs want ik rijd nog geen auto en heb lang genoeg in afzondering geleefd, haha. Bel wel eventjes vantevoren want ik mag van de dokter ook thuis geen grote groepen mensen verzamelen.

Tot slot wil ik jullie allemaal nog een keer bedanken voor het volgen van deze blog en het mij telkens weer een hart onder de riem te steken! Het was erg bijzonder en fijn om te merken dat jullie met mij meeleefden in deze spannende en zware tijd.

Volgende week dinsdag moet ik weer op controle, wellicht plaats ik dus binnenkort wel weer een update!