Pijn, pijn, pijn

Met veel moeite heb ik toch even mijn laptop op schoot genomen want heb alweer wat dagen niets van me laten horen. Als voorproefje: dit keer betekende geen nieuws, slecht nieuws. Om het kort samen te vatten is de zwelling rond mijn verstandskies weer toegenomen in het weekend. En ook de binnenkant van mijn wang werd ongelooflijk dik. Wat nóg meer pijn veroorzaakte. En waardoor ik echt alleen nog maar kon drinken. Praten werd ook al moeilijk omdat mijn wang continue tussen mijn boven- en onderkaak klem zat.

Gisterenochtend zat ik er helemaaaaal doorheen. Ik kon echt niet meer omgaan met die continue zeurende pijn in mijn mond. Daarom maar een flink potje zitten grienen onder een warme douchestraal. En bij de verpleegkundige aangegeven dat er iets moest gaan gebeuren. Later die dag kreeg ik opnieuw bezoek van de kaakchirurg. Die had mijn dokter al gesproken en hij kwam vertellen dat hij de verstandskiezen vandaag maar waarschijnlijk zou trekken. En dan bedoel ik de verstandskies met daaromheen de zwelling én de verstandskies recht daarboven. Wat een opluchting, ze gaan eruit. Eerder had ik er heel erg tegenop gezien maar op dat moment wilde ik alleen maar van die vreselijke pijn af. Een vraag kwam natuurlijk wel meteen bij mij naar boven: kan dat wel met die lage witte bloedcellen en bloedplaatjes??? En toen kwam het lichtpuntje van die dag! Gisteren waren de witte bloedcellen al 1.9!!! Inderdaad een heel punt gestegen ten opzichte van zaterdag. Geweldig natuurlijk. En ook de bloedplaatjes waren 72. Voldoende voor zo'n ingreep. Vervolgens kwam er nog iemand van het team pijnbestrijding omdat ik al bijna aan de maximale dosis morfine zat en nog steeds veel pijn. Van hem heb ik een zogenaamde morfine-pomp gekregen. Dan kan ik mezelf shotjes morfine toedienen (tot op een bepaalde hoogte natuurlijk). Opzich prima maar ze hadden niet bedacht dat ik 's nachts slaap en die knop dus niet in kan duwen. Met tot gevolg dat ik vanochtend toch weer met veel pijn zat omdat het morfine-niveau weer flink was teruggezakt. Lekker dan. Vanochtend was ie er weer en toen heeft ie de pomp zo ingesteld dat ik ieder uur minimaal zoveel krijg en daarnaast nog shotjes kan geven.

En toen moest ik vanochtend om 11 uur al bij de kaakchirurg zijn. Er was een plekje vrij. Haast, haast hier natuurlijk want ik moest helemaal ingepakt worden (laken over bed, over mijn hoofd, mondkapje, etc) omdat ik naar een andere afdeling moest. Iets later dan gepland ter plekke en toen begon het drama. Nu weet ik weer waarom ik er altijd zo tegenop gezien heb. Wat is dat een martelarij. Ze konden me totaal niet op mijn gemak stellen en die kiezen wilden er echt niet uit. Ze hebben zo moeten trekken en draaien en frotten. Echt vreselijk. En ondertussen lag ik maar te janken. En dat vreselijke geluid wat je hoort he, dat gekraak. Pff, ik word niet goed als ik er weer aan denk...

Inmiddels is de verdoving al een paar uur uitgewerkt en heb ik mezelf al flink wat shotjes gegeven. Ik spuug ook nog bloed maar dat is volgens de dokter normaal. En dan die wang! Wat een bult... Schijnt morgen nog erger te zijn trouwens. Ben benieuwd.

Oh wat betreft naar huis gaan. Dat is voorlopig nog even afwachten en helemaal afhankelijk van hoe het met mijn mond gaat en wanneer ik van de morfine af kan. De bloedwaarden zijn immers al méér dan in orde om naar huis te mogen!!!