Maar weer eens een berichtje! Gisteren ff een wat mindere dag gehad. 's Ochtends werd ik wakker, ik keek de kamer rond en toen viel het kwartje: ik lig hier vanaf nu nog ongeveer 4 weken!! De eerste twee weken vlogen voorbij, ook omdat ik natuurlijk bezig was met kuren en naar de transplantatie toewerken. Het idee dat ik nog dubbel zoveel tijd moet, maakte me niet blij. Al twéé weken hetzelfde uitzicht, al twee weken niet van mijn kamer gemogen, twee weken niet buiten geweest. Dat is alles behalve gebruikelijk. Hier kom je er pas echt achter wat het is om opgesloten te zitten zeg. Ik kan nu al niet meer wachten tot ik weer naar buiten mag! De bezoekjes van gisteren hebben me trouwens wel goed gedaan. Toch weer even wat andere praat, wat afleiding. Erg fijn om te merken dat je op zo'n moment terug kan vallen op vrienden en familie..
Gisteren nog bang voor de routine van alledag, begon vandaag vrij hectisch. Tot op heden douche ik nog altijd zonder hulp (gelukkig) maar dat ging vandaag even mis. Ik werd duizelig en hoppakee daar werd ik wakker in een hoekje van de douche, op de grond, met een infuuspaal over me heen en zo'n vijf verpleegkundigen. Flauwgevallen. Ai ai. De volgende keer moet ik echt gelijk aan de bel trekken als ik me weer duizelig voel worden want voor je het weet, lig je daar. En neem van mij aan, dan voel je je echt een baby. Poedeltje naakt, alle ogen op je gericht, een bed ingesleept worden, hartfilmpje, verplicht in bed blijven. Meer dan een pijnlijke plek op mijn hoofd en bil, heb ik er gelukkig niet aan overgehouden. Uit bloedonderzoek bleek dat mijn kalium en magnesium aan de lage kant was, dat kan ermee te maken gehad hebben. Daarom krijg ik dat vanaf nu via het infuus. Maar behalve dat heb ik natuurlijk een laag HB en daardoor val je sneller flauw. Dat heb ik de laatste maanden wel gemerkt. Inmiddels voel ik me weer prima. En hoewel het natuurlijk niet leuk is om flauw te vallen, het was wel weer eens wat anders dan anders. Ja dat klinkt stom maar echt waar, die standaardriedel van elke ochtend, die ken ik inmiddels wel...
Nog een nieuwtje: vandaag merkte ik voor het eerst dat er wat haren meekomen als ik door mijn haar strijk. Ik geloof dat ik er dus echt niet onderuit ga komen. Binnen nu en een paar dagen zal het er wel af zijn. Ik durf het bijna niet te zeggen maar ook dat is weer eens wat anders dan anders. Inmiddels ben ik ook wel benieuwd hoe ik er uitzie zonder haar.
Ik ga nog even plat voordat ik zometeen bezoek krijg. Ik hoop voor jullie trouwens dat het weer wat beter gaat worden, wat een kwakkelweer zeg. Bah. Een hittegolf in september zou ik trouwens ook wel prima vinden hoor, haha.
Dag Susan, ik voel dat het de goede kant op gaat met je, want je gaat je al weer ergeren aan het weer en dat is in Nederland topic nr. 1.
BeantwoordenVerwijderenLet op, als je er over een jaar weer florissant bijloopt dan lach je om die 6 weken. Dan zul je ook nog vaak denken aan al die geweldige mensen en niet te vergeten je donor, die de kennis hebben en net als jijzelf nu een grote inspanning doen (of gedaan hebben) om je weer beter te krijgen. In deze situatie is het toch een voorrecht om in Nederland te wonen, ondanks het weer. Wel fijn dat je ons zo goed op de hoogte houdt en die dip(s) die komen en gaan. Nogmaals je levert ook een geweldige prestatie, hou vol!
Groeten uit Bosschenhoofd, René en Berrie.
Hoi Susan,
BeantwoordenVerwijderenFijn ,dat je weer een berichtje hebt geschreven voel je,je toch weer wat happy'er.
Maar mag het een keer dat jij je niet zo geweldig voelt,we begrijpen dat allemaal.Je doet het toch al zo geweldig goed.
Daar konden wij wel eens een voorbeeld aan nemen.
Susan houdt de moed erin hé!!We blijven je volgen.
Heel veel groetjes uit Boering.
Familie van Asseldonk
hey suus,
BeantwoordenVerwijderendan had ik het vanmorgen in mijn mail toch een goed voorgevoel toen ik de vergelijking met een baby maakt. Zullen de moederlijke hormonen wel zijn..
En ik snap goed dat alles wat anders is, weer een doorbraak is van de dagelijkse sleur. Maar toch lijkt me het nu toch ook niet het beste wat je kan overkomen. Maar zoals ik al tegen je zei, zodra je hier uit bent, schaam je je niet snel meer ergens voor.
kop op!
liefs Esther
hoi Susan
BeantwoordenVerwijderenooh ooh wat ben je supper dapper !!!!!
We volgen je op de voet !!!!!
groetjes Gerard en Maria
susie!
BeantwoordenVerwijderenik kwam erachter dat ik via bruno's telefoon toch even jouw blog kan bekijken. zo te lezen gaat het tot nu toe volgens plan!super!kijk wel uit met flauwvallen...je wil niet nog meer blauwe plekken;).
xxxlein
Hoi Susan
BeantwoordenVerwijderenHet is alweer enkele dagen geleden dat we een berichtje hebben gestuurd. Dit wil niet zeggen dat we je vergeten zijn. We lezen je berichtjes en staan er elke keer weer versteld van hoe goed je het doet. We vinden het super hoe je hier mee omgaat. Susan hou dit nog even vol, we blijven je volgen.
groetjes van de buren Christ, Maria, Bart, Lidia en Amy
Goeiemorgen Susan,vervelend wat je meemaakt tijdens het badderen maar gelukkig goed afgelopen.je weet van het vliegen dat achter die wolken de zon schijnt dus dat beetje zwaarmoedig gaat ook weer over,kijk naar de beer en tot morgen,Ans en Jan
BeantwoordenVerwijderenHee Susie!!
BeantwoordenVerwijderenWe zijn net teruggekomen uit france en hebben elke keer vol spanning zitten wachten met nieuws! Blij om te horen dat alles goed met je gaat!
De eerste weken zijn snel voorbij gevlogen, de komende 4 zullen ook voorbij gaan vliegen! Voor je het weet ben je weer thuis!!!
We'll see you very soon!!
Grosses bisous!!! Jessie & Martijn
hallo Susan.
BeantwoordenVerwijderenfijn te lezen dat goed met je gaat ,4 weken is nog lang , maar hou het vol
.
groetjes hans,lian,peter johan en linda