Dag 6 en 7

Al op de helft van mijn DIP en nog steeds geen koorts! Hoe is het toch mogelijk... Ik wist dat mijn lichaam sterk was, ik ben namelijk nooit ziekerig, maar dat het zich zelfs onder deze omstandigheden, zo staande weet te houden... Helemaal top! Sommigen verpleegkundigen vinden dat ik al voorzichtig mag juichen, anderen vinden het nog te vroeg maar ik juich. Natuurlijk kan er komende week nog vanalles veranderen maar deze 7 goede dagen zijn binnen!

Er is wel een klein kinkje in de kabel gekomen (letterlijk) want het infuus onder mijn sleutelbeen hebben ze vandaag verwijderd. De laatste dagen begon het steeds roder en pijnlijker te worden dus het zekere voor het onzekere nemen en verwijderd voordat het helemaal gaat ontsteken. Ik zag er wel tegenop: hechtingen eruit halen, slangetje eruit trekken en dan keihard die ader afdrukken zodat het stopt met bloeden. Eigenlijk was alleen het laatste pijnlijk. De verpleegkundige moest er echt 10 minuten met haar volle gewicht op gaan hangen. En dat op een plek die bij een kleine aanraking al pijn doet... AU! Na 10 minuten stopte het netjes met bloeden. Voor de zekerheid nog even een zandzakje erop gelegd en nu een gaasje erop. Klaar.

Maar ja, er moest natuurlijk wel ergens anders een infuus komen. En dat is altijd een groot gedoe bij mij. Meteen werd M. erbij gehaald, de man die hier de lastige gevallen doet. Kijken, voelen, wrijven, kijken, voelen, wrijven. Ene arm, andere arm. Nee. Hij kon geen goede ader vinden. Dus even een hotpack op mijn arm en tada, daar kwam er eentje tevoorschijn. Aanprikken. Mislukt. Au. Nog één keer proberen anders ren ik weg (aldus M.). En yes, hij zit erin. Ik kan weer ademhalen. Helaas heeft het verder alleen maar nadelen. Het bloedprikken iedere ochtend kan niet via het infuus dus de aderen in mijn ellebogen zullen het de komende weken zwaar te voorduren krijgen. Ik kan nu niet meer zonder hulp mijn tshirt aan en uit doen. Er kan veel minder door zo'n infuus in je arm omdat het bloedvat veel kleiner is. Op dit moment niet erg want ik krijg nog geen antibiotica maar ja, dat komt misschien nog wel en dan moet ik nóg een infuus krijgen. Tot slot moet ik nu echt zorgen dat ik aan het eten blijf want voeding via een infuus in je arm, is lastig.

Mijn bolletje ziet er trouwens nogal gevlekt uit op het moment. Vanochtend kwam ik uit de douche en tadaa, een kale plek. Overal waar ik krab of pluk, wordt het kaal. De stoppeltjes zullen er binnen nu en een paar dagen dus ook wel uit liggen. Ik duim alleen dat mijn wenkbrauwen en wimpers blijven zitten... Anders krijg ik echt een blote-billen-gezicht!