woensdag 16 november 2011
woensdag 20 juli 2011
Grafsteen
Hi allemaal,
Het heeft even geduurd, maar de grafsteen is vorige week eindelijk geplaatst.
Groetjes Ivon
Het heeft even geduurd, maar de grafsteen is vorige week eindelijk geplaatst.
Groetjes Ivon
dinsdag 5 juli 2011
Prepare Your Cells - Benefiet Stamceldonorbank
Hi allemaal,
Zoals jullie allemaal weten, wilde Susan vorig jaar een benefietconcert voor de Stamceldonorbank organiseren. Omdat Suus haar gezondheid op dat moment achteruit ging, kon dat destijds helaas niet doorgaan. Nu, bijna een half jaar nadat Suus is overleden, zijn wij (Suus' haar vrienden & ik) alsnog bezig met deze organisatie.
Prepare Your Cells wordt gehouden op 24 september in JC de Bunker. Alle inkomsten komen ten goede aan de Stamceldonorbank, een non-profit organisatie die het geld hard nodig heeft voor de typering en registratie van nieuwe personen/donoren in het wereldwijde vrijwillige stamceldonorbestand.
Meer informatie is de vinden op:
Website: www.prepareyourcells.nl
Komen jullie ook?
Groetjes Ivon
zaterdag 5 februari 2011
Dankbetuiging
Elke ochtend wakker worden en beseffen dat de nachtmerrie waarheid is geworden..
Wij willen iedereen bedanken voor de hartverwarmende belangstelling, mooie woorden, prachtige bloemen en ontelbare kaarten en brieven die wij mochten ontvangen tijdens het ziek zijn en na het overlijden van onze lieve dochter en zus
Susan van den Tillaart
Met trots kijken wij als familie terug op de mooie en persoonlijke diensten waarin we samen afscheid hebben genomen van Susan. Het is voor ons een fijne en troostrijke gedachte dat Susan in haar korte leven voor velen zoveel heeft betekend. Daarnaast willen wij iedereen bedanken voor het steunen van de Stamceldonorbank waarvoor we tijdens de afscheidsdiensten €2750,- ingezameld hebben. Hier zou Susan erg blij mee zijn geweest!
De leegte blijft nog moeilijk te aanvaarden, maar zoveel betrokkenheid verzacht het verdriet en vergroot de moed om verder te gaan.
Mario, Toos, Ivon & Freek en Teun van den Tillaart
Meerbosweg 20, 5469 PL, Boerdonk
Wij willen iedereen bedanken voor de hartverwarmende belangstelling, mooie woorden, prachtige bloemen en ontelbare kaarten en brieven die wij mochten ontvangen tijdens het ziek zijn en na het overlijden van onze lieve dochter en zus
Susan van den Tillaart
Met trots kijken wij als familie terug op de mooie en persoonlijke diensten waarin we samen afscheid hebben genomen van Susan. Het is voor ons een fijne en troostrijke gedachte dat Susan in haar korte leven voor velen zoveel heeft betekend. Daarnaast willen wij iedereen bedanken voor het steunen van de Stamceldonorbank waarvoor we tijdens de afscheidsdiensten €2750,- ingezameld hebben. Hier zou Susan erg blij mee zijn geweest!
De leegte blijft nog moeilijk te aanvaarden, maar zoveel betrokkenheid verzacht het verdriet en vergroot de moed om verder te gaan.
Mario, Toos, Ivon & Freek en Teun van den Tillaart
Meerbosweg 20, 5469 PL, Boerdonk
zaterdag 15 januari 2011
Gedachteniskaartje
Hallo allemaal,
Ik kreeg het verzoek van verschillende mensen om hier nog een mooie foto van Susan te plaatsen. Hieronder zien jullie het gedachteniskaartje van Susan. Als je op de foto's klikt, worden deze vergroot.
Degene die nog geen gedachteniskaartje hebben van Susan en deze wel graag zouden ontvangen, kunnen hieronder een reactie plaatsen met adresgegevens. Je kunt mij ook een mailtje sturen wanneer je liever niet je adresgegevens hieronder plaatst, dat kan via iev_@hotmail.com. Dan sturen wij gedachteniskaartje naar je op per post.
Groetjes Ivon
Ik kreeg het verzoek van verschillende mensen om hier nog een mooie foto van Susan te plaatsen. Hieronder zien jullie het gedachteniskaartje van Susan. Als je op de foto's klikt, worden deze vergroot.
Degene die nog geen gedachteniskaartje hebben van Susan en deze wel graag zouden ontvangen, kunnen hieronder een reactie plaatsen met adresgegevens. Je kunt mij ook een mailtje sturen wanneer je liever niet je adresgegevens hieronder plaatst, dat kan via iev_@hotmail.com. Dan sturen wij gedachteniskaartje naar je op per post.
Groetjes Ivon
dinsdag 11 januari 2011
Afscheidsdiensten
Hallo allemaal,
Zoals beloofd hieronder de gegevens over de diensten.
Avondwake, donderdag 13 januari om 19.00u
Afscheidsdienst, vrijdag 14 januari om 11.00u
Beide diensten worden gehouden in de St. Servatiuskerk aan het Hertog Janplein te Erp. Susan wordt vervolgens begraven op de begraafplaats in Boerdonk, naast Opa van den Tillaart.
De rouwbrieven zijn gisteren op de post gedaan, dus zullen naar alle waarschijnlijkheid vandaag in de brievenbus vallen.
Wanneer je op onderstaande foto's klikt, worden deze vergroot en zijn ze beter leesbaar.
Groetjes Ivon
ps. Susan hield van rode en kleurrijke bloemen.
Zoals beloofd hieronder de gegevens over de diensten.
Avondwake, donderdag 13 januari om 19.00u
Afscheidsdienst, vrijdag 14 januari om 11.00u
Beide diensten worden gehouden in de St. Servatiuskerk aan het Hertog Janplein te Erp. Susan wordt vervolgens begraven op de begraafplaats in Boerdonk, naast Opa van den Tillaart.
De rouwbrieven zijn gisteren op de post gedaan, dus zullen naar alle waarschijnlijkheid vandaag in de brievenbus vallen.
Wanneer je op onderstaande foto's klikt, worden deze vergroot en zijn ze beter leesbaar.
Groetjes Ivon
ps. Susan hield van rode en kleurrijke bloemen.
zondag 9 januari 2011
Het einde...
Lieve allemaal,
Het bericht wat ik nooit wilde gaan typen, moet ik nu dan toch gaan schrijven. Gisterenavond, op 8 januari 2011 om 11 voor 11 ’s avonds, is Susan op 25-jarige leeftijd in het Radboud ziekenhuis in Nijmegen overleden.
Nadat afgelopen woensdag bekend is gemaakt dat Susan haar darmen ongeneeslijk ziek waren, is alles erg snel gegaan. Op woensdag heeft Susan zoals ik in het vorige bericht al schreef afscheid genomen van haar beste vrienden en andere dierbaren. Iedereen kwam dit met een brok in de keel en traan in het oog doen. Susan heeft echter sinds het bericht dat het binnenkort op zou houden geen traan gelaten. Suus was op, ze was er klaar mee, ze had de strijd niet kunnen winnen ondanks dat ze er zo ontzettend hard voor geknokt had. Woensdag nacht hebben we aan Susan haar bed gewaakt. Ze had rustig geslapen en de donderdagochtend brak aan waarin ze het afscheid nemen nog even voort heeft kunnen zetten. Dit was voor Susan erg vermoeiend en kostte erg veel energie. Toen het laatste bezoek weg was, was ze helemaal uitgeput en is ze in slaap gevallen. Rond 15.30u hebben we vervolgens moeten concluderen dat Susan niet meer wakker werd en ze dus in coma was geraakt.
Dit was een vreemd maar toch ook wel vredig moment. Susan wilde heel graag uit haar lijden verlost worden en dit was de manier. We hoopten voor haar dan ook dat dit snel ging gebeuren. In de lange dagen die daarop volgde, bleef dit moment aanvankelijk uit. Er zijn in die dagen nog wat vrienden en familieleden langs gekomen, waarmee we bij haar bed leuke herinneringen aan Suus opgehaald hebben. Artsen vertelde ons namelijk dat ze ons waarschijnlijk nog wel kon horen.
Ondertussen ging Susan langzaam achteruit maar de artsen vertelde ook dat we er rekening mee moesten houden dat het plotseling heel erg snel kon gaan. Niet wetend wanneer het moment zou aanbreken zijn we dan ook niet van Susan haar bed geweken. Zelfs even snel wat eten, een dutje doen of een snelle douche kon het gevolg hebben dat we er op het moment niet bij zouden zijn. Het werden erg lange dagen en nachten waarin het ook voor ons steeds moeilijker werd om Susan te zien. Ze viel nog meer dan dat ze al af was gevallen af en we wisten dat Susan niet wilde dat het nog zo lang duurde en ze nog dagen in coma moest liggen. Maar zoals altijd al het geval was, had Suus een super sterk hart en dat hield natuurlijk niet zomaar op.
In de loop van de zaterdagmiddag kreeg Susan last van een soort van trekkingen / epileptische aanvalletjes. Waarschijnlijk veroorzaakt door een beschadiging aan de hersenen. Deze werden steeds heftiger, kwamen frequenter terug en spreidde zich steeds verder uit over het lichaam. Dit is een niet zo’n veel voorkomende reactie bij coma patiënten dus er werd weer een arts bijgeroepen waarna het slaapmiddel wat maar op 0,1 ml/h stond, verhoogd. Helaas mocht dit niet baten en bleef dit terugkomen. Elke keer werd het slaapmiddel weer verhoogd en uiteindelijk zelfs verdubbeld, maar nog steeds bleven de trekkingen terug komen. Na opnieuw een bezoek van de internist werd besloten nog een tweede slaapmiddel toe te dienen. Hierna werd Susan geleidelijk aan weer rustig. Niet lang hierna heeft ze haar laatste adem uitgeblazen en daar stonden we dan.. Het moment waar we zo lang op hebben gewacht, waar Suus zo ontzettend aan toe was.
Nadat Susan officieel overleden was, hebben mam en ik haar met haar favoriete verpleegkundige even gewassen en aangekleed. Waarna we met pijn in hart na zoveel dagen waken in het ziekenhuis de deur uit liepen. Helaas zonder Susan en met heel veel verdriet…
Namens ons allemaal maar al helemaal namens ons Susan, wil ik iedereen ontzettend bedanken voor al jullie medeleven en steun gedurende het ziekteproces van Susan. Susan zei donderdagochtend dat ze graag nog een persoonlijk bericht aan iedereen wilde schrijven, maar dit is er niet meer van gekomen. Weet dat wij heel veel steun hebben geput uit alle ontelbare reacties en bezoekjes aan de site met als piek 3511 bezoekers per dag, wat stond ze daar van te kijken zeg!!
Zoals Susan zelf ook zei is het goed zo en heeft ze nu geen pijn meer. Hier proberen we dan ook de rest van ons leven aan te denken. Ik wil dit bericht graag af sluiten met de woorden die Susan de laatste dagen veel heeft uitgesproken.
" Ik ga terug, naar hoe het was voordat ik geboren werd. Daar weet ik ook niets meer van.. "
Heel veel lieve groetjes,
Mario, Toos, Ivon&Freek en Teun van den Tillaart
ps. Op Suus haar weblog zullen we jullie de komende dagen op de hoogte houden over het afscheid wat we van Susan gaan nemen. Ook zal ik de foto’s van de prachtige kerstbomen later nog plaatsen want hier heeft ze de laatste dagen van haar leven echt ontzettend van genoten.
Het bericht wat ik nooit wilde gaan typen, moet ik nu dan toch gaan schrijven. Gisterenavond, op 8 januari 2011 om 11 voor 11 ’s avonds, is Susan op 25-jarige leeftijd in het Radboud ziekenhuis in Nijmegen overleden.
Nadat afgelopen woensdag bekend is gemaakt dat Susan haar darmen ongeneeslijk ziek waren, is alles erg snel gegaan. Op woensdag heeft Susan zoals ik in het vorige bericht al schreef afscheid genomen van haar beste vrienden en andere dierbaren. Iedereen kwam dit met een brok in de keel en traan in het oog doen. Susan heeft echter sinds het bericht dat het binnenkort op zou houden geen traan gelaten. Suus was op, ze was er klaar mee, ze had de strijd niet kunnen winnen ondanks dat ze er zo ontzettend hard voor geknokt had. Woensdag nacht hebben we aan Susan haar bed gewaakt. Ze had rustig geslapen en de donderdagochtend brak aan waarin ze het afscheid nemen nog even voort heeft kunnen zetten. Dit was voor Susan erg vermoeiend en kostte erg veel energie. Toen het laatste bezoek weg was, was ze helemaal uitgeput en is ze in slaap gevallen. Rond 15.30u hebben we vervolgens moeten concluderen dat Susan niet meer wakker werd en ze dus in coma was geraakt.
Dit was een vreemd maar toch ook wel vredig moment. Susan wilde heel graag uit haar lijden verlost worden en dit was de manier. We hoopten voor haar dan ook dat dit snel ging gebeuren. In de lange dagen die daarop volgde, bleef dit moment aanvankelijk uit. Er zijn in die dagen nog wat vrienden en familieleden langs gekomen, waarmee we bij haar bed leuke herinneringen aan Suus opgehaald hebben. Artsen vertelde ons namelijk dat ze ons waarschijnlijk nog wel kon horen.
Ondertussen ging Susan langzaam achteruit maar de artsen vertelde ook dat we er rekening mee moesten houden dat het plotseling heel erg snel kon gaan. Niet wetend wanneer het moment zou aanbreken zijn we dan ook niet van Susan haar bed geweken. Zelfs even snel wat eten, een dutje doen of een snelle douche kon het gevolg hebben dat we er op het moment niet bij zouden zijn. Het werden erg lange dagen en nachten waarin het ook voor ons steeds moeilijker werd om Susan te zien. Ze viel nog meer dan dat ze al af was gevallen af en we wisten dat Susan niet wilde dat het nog zo lang duurde en ze nog dagen in coma moest liggen. Maar zoals altijd al het geval was, had Suus een super sterk hart en dat hield natuurlijk niet zomaar op.
In de loop van de zaterdagmiddag kreeg Susan last van een soort van trekkingen / epileptische aanvalletjes. Waarschijnlijk veroorzaakt door een beschadiging aan de hersenen. Deze werden steeds heftiger, kwamen frequenter terug en spreidde zich steeds verder uit over het lichaam. Dit is een niet zo’n veel voorkomende reactie bij coma patiënten dus er werd weer een arts bijgeroepen waarna het slaapmiddel wat maar op 0,1 ml/h stond, verhoogd. Helaas mocht dit niet baten en bleef dit terugkomen. Elke keer werd het slaapmiddel weer verhoogd en uiteindelijk zelfs verdubbeld, maar nog steeds bleven de trekkingen terug komen. Na opnieuw een bezoek van de internist werd besloten nog een tweede slaapmiddel toe te dienen. Hierna werd Susan geleidelijk aan weer rustig. Niet lang hierna heeft ze haar laatste adem uitgeblazen en daar stonden we dan.. Het moment waar we zo lang op hebben gewacht, waar Suus zo ontzettend aan toe was.
Nadat Susan officieel overleden was, hebben mam en ik haar met haar favoriete verpleegkundige even gewassen en aangekleed. Waarna we met pijn in hart na zoveel dagen waken in het ziekenhuis de deur uit liepen. Helaas zonder Susan en met heel veel verdriet…
Namens ons allemaal maar al helemaal namens ons Susan, wil ik iedereen ontzettend bedanken voor al jullie medeleven en steun gedurende het ziekteproces van Susan. Susan zei donderdagochtend dat ze graag nog een persoonlijk bericht aan iedereen wilde schrijven, maar dit is er niet meer van gekomen. Weet dat wij heel veel steun hebben geput uit alle ontelbare reacties en bezoekjes aan de site met als piek 3511 bezoekers per dag, wat stond ze daar van te kijken zeg!!
Zoals Susan zelf ook zei is het goed zo en heeft ze nu geen pijn meer. Hier proberen we dan ook de rest van ons leven aan te denken. Ik wil dit bericht graag af sluiten met de woorden die Susan de laatste dagen veel heeft uitgesproken.
" Ik ga terug, naar hoe het was voordat ik geboren werd. Daar weet ik ook niets meer van.. "
Heel veel lieve groetjes,
Mario, Toos, Ivon&Freek en Teun van den Tillaart
ps. Op Suus haar weblog zullen we jullie de komende dagen op de hoogte houden over het afscheid wat we van Susan gaan nemen. Ook zal ik de foto’s van de prachtige kerstbomen later nog plaatsen want hier heeft ze de laatste dagen van haar leven echt ontzettend van genoten.
Abonneren op:
Posts (Atom)