Elke ochtend wakker worden en beseffen dat de nachtmerrie waarheid is geworden..
Wij willen iedereen bedanken voor de hartverwarmende belangstelling, mooie woorden, prachtige bloemen en ontelbare kaarten en brieven die wij mochten ontvangen tijdens het ziek zijn en na het overlijden van onze lieve dochter en zus
Susan van den Tillaart
Met trots kijken wij als familie terug op de mooie en persoonlijke diensten waarin we samen afscheid hebben genomen van Susan. Het is voor ons een fijne en troostrijke gedachte dat Susan in haar korte leven voor velen zoveel heeft betekend. Daarnaast willen wij iedereen bedanken voor het steunen van de Stamceldonorbank waarvoor we tijdens de afscheidsdiensten €2750,- ingezameld hebben. Hier zou Susan erg blij mee zijn geweest!
De leegte blijft nog moeilijk te aanvaarden, maar zoveel betrokkenheid verzacht het verdriet en vergroot de moed om verder te gaan.
Mario, Toos, Ivon & Freek en Teun van den Tillaart
Meerbosweg 20, 5469 PL, Boerdonk
Mario, Toos, Yvon-Freek, Teun
BeantwoordenVerwijderenLeeg zal de plaats zeker zijn en moeilijk te aanvaarden.Maar Susan heeft gestreden wat ze kon. Door een heel diep dal is ze gegaan.Jullie kunnen trots op Susan zijn.
Er is een rust in jullie leven gekomen. Een rust na de tijd van onzekerheid en afwachting.
Geweldig dat er zoveel mensen met jullie mee geleefd hebben. Wat zou Susan trots geweest zijn als ze hoorde dat er zoveel opgehaald is voor de stamcel donor bank.Geweldig.Hopelijk krijgt ze dit van boven mee! Ik wens jullie heel veel moed en kracht om door te gaan. Dit zou Susan ook willen.
8 januari 2011
BeantwoordenVerwijderenDe telefoon brengt het bericht dat jij Susan, bent gaan hemelen . . . . . .
8 februari 2011
De zon schijnt met zijn krachtige stralen op jouw graf . . . . . .
Wij zijn een maand verder
volgens de wetten van het leven
en de regels van de tijd.
Herinneringen rijgen zich aaneen
tot een kralenketting die ons gidst
over de kloof van pijn en verdriet.
Wij allen hebben nog een weg te volgen
en een pad hier op aarde te gaan,
maar eerlijk gezegd had ik en velen met mij
bepaalde routes, liever over willen slaan.
Maar alles in dit leven
heeft zo zijn doel.
Ik leef met mijn verstand
en leer van mijn gevoel.
En als ik aan het einde kom
op het einde van mijn pad
dan pas zal ik in gaan zien
waarvoor ik dit verdriet nodig had.
Agnes
Suusje,
BeantwoordenVerwijderenEen maandje alweer...
Kuss
Ik mis je, lieve Suus! Dankjewel voor de vele zonnestralen vandaag! Doet deugd op zo'n vervelende dag...
BeantwoordenVerwijderenIedere dag kijk ik nog wel één of twee keer op je blog Susan, je blijft bovenaan in mijn computerscherm staan, bij mijn favorieten.
BeantwoordenVerwijderenJouw blog icoontje staat naast dat van je nieuwe achterneefje Bao uit China, en dat icoontje heeft de titel "WaarBenJijNu.Nl" . . . .
Ja, waar ben je nu . . . .
Die twee icoontjes staan bovenaan in mijn computerscherm naast elkaar, Bao kunnen we volgen, sinds een week geadopteerd door je nicht en haar man. Jouw kunnen we niet meer volgen Susan hier op deze wereldbol, maar je bent nog overal.
De kaarsjes verlichten iedere avond jouw graf. Vele dierbare komen je daar bezoeken, er wordt dagelijks over je gepraat, nog meer aan je gedacht, tranen om je gehuild . . .
Foto's zijn bijbesteld en uitgedeeld. Spulletjes met herinneringen aan jouw waaieren over je vriendenkring heen, krijgen een speciaal plekje in een ieder zijn huis.
De belangrijkste dingen zijn geen dingen, dat weten we allemaal, maar toch . . . ze houden de herinneringen levend, de herinneringen aan jou.
Dus ik blijf kijken naar je blog, soms zie ik alleen je foto, soms lees ik de woorden die je ooit schreef . . .
En ik besef weer hoe dicht bij de dood wij allen dagelijks zijn, daarom laat ik nu iedereen die ik liefheb dat ook weten.
Niet dat ik dat daarvoor niet deed, maar nu weer bewuster.
Agnes
dat is idd heel erg fijn dat je zoveel geld op hebt gehaald..
BeantwoordenVerwijderenik weet zeker dat susan hier trots op is!
nogmaals sterkte in deze moeilijke tijd!
liefs simone de groot
Nu.. 2 maanden later alweer, zit ik met flinke tranen in mijn ogen je blog te lezen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog elke dag mooie bloemen bij je kaart staan, Suus. De laatste bos stond al 4 weken(!) en vanmorgen lagen er flink wat blaadjes op de grond. Ik werd er meteen aan herinnert dat je vandaag 2 maanden gelden, je rust hebt gevonden.
Je zult vast trots zijn op dat enorme bedrag voor de stamceldonorbank! Vandaar zeker dat schitterende zonnetje boven ons! ;).
Bedankt Suus!
Ik mis je.
Liefs,
Lee'tje
Je nieuwe achterneefje ziet voor het eerst vol verbazing het Brabantse carnavals leven aan zich voorbij trekken.
BeantwoordenVerwijderenDe confetti waait door de Boerdonkse straten heen het kerkhof op.
De zon schijnt krachtig over ons heen, we weten dat we boffen met iedere nieuwe dag
dat we hier weer gezond rond mogen lopen . .
Geen Susan is zo aanwezig dan de Susan die wordt gemist . . . . . .
Agnes
Drie maanden na acht januari tweeduizend elf.
BeantwoordenVerwijderenVoor jullie allen een gedicht van Toon Tellegen.
Soms, een enkele keer.
Soms, een enkele keer,
met heel veel moeite en voornamelijk toevallig,
lukt het iemand
om met beiden armen zijn verdriet te omvatten.
Hij tilt het op.
laat de deur nu niet op slot zijn, nu . . .
Hij duwt hem open met zijn knie
en loopt met grote breedsporige passen naar buiten.
Kijk uit! roept hij
want het verdriet is zo groot dat hij er niet overheen kan kijken,
en doorzichtig is het nooit.
Ver weg, in een sloot of op een drassige plek
onder populieren
of achter een scheve schutting tussen oude autobanden,
speelgoed, resten van een vuur,
gooit hij het neer
en fluitend loopt hij terug naar huis.
Agnes
Vier maanden na acht januari tweeduizend elf.
BeantwoordenVerwijderenVoor jullie allen een gedicht van Anna Enquist.
Droom.
De lieve doden zitten in een tijdloze kamer met de deuren dicht.
Er gaan dagen voorbij
dat ik niet zoveel aan hen denk.
Ze raken bedolven onder lagen en lagen van het leven.
Vannacht kwam ik je tegen op het grasveld, riep ik.
Waar was je, waar was je ?
Als water wilde ik mij leggen langs je lichaam, het was vrede, niets kon mij deren.
Het verlangen wordt in de droom opgerold.
Ik dek je toe met de deken van een nieuwe dag als ik opsta.
Agnes
Lieve Susan,
BeantwoordenVerwijderenInmiddels is het alweer bijna vijf maandjes geleden.. ongelofelijk! Toch zal het altijd een gemis blijven dat jij niet meer hier bij je familie, vrienden en kennissen kunt zijn. Toen je zo ziek werd, heb je veel aandacht geschonken aan stamceldonatie. Je gaf het belang aan van stamceldonatie en moedigde iedereen aan zich ook aan te melden als stamceldonor omdat er nog steeds een tekort aan is.
Om deze reden zijn Anne en ik dan ook de afgelopen weken bezig geweest om ons aan te melden als stamceldonor.
Sinds deze week kunnen we dan ook zeggen dat we nu officieel stamceldonors zijn! We hadden je het zo graag zelf willen vertellen Susan, maar hopen dat je het op een of andere manier toch mee krijgt.
We hopen dat we in de toekomst iets kunnen betekenen voor de mensen die een stamceldonor nodig hebben en natuurlijk dat er nog meer mensen zich geroepen voelen om zich ook aan te melden als stamceldonor!
Veel liefs,
Anne en Doreth
Honderd tweeënvijftig dagen na acht januari van dit jaar.
BeantwoordenVerwijderenDe tijd glipt door onze vingers heen Susan.
Vele familieleden, waaronder je ouders zijn alweer een jaartje ouder geworden volgens de kalender.
Tijdens de familiedag was er nog plaats genoeg voor jou in de bus richting tante Berrie.
Maar in plaats daarvan stonden vele ogen vol met tranen toen je naam werd genoemd.
Je vingerafdruk is vereeuwigd in de ring om je moeders vinger.
Jouw bijzonder mooie grafsteen zal deze zomer nog op het kerkhof komen.
Maar wat we ook doen, we krijgen je er niet mee terug Susan.
Je leeft en reist in vele harten hier op aarde met ons mee, maar het gemis wordt er niet minder om.
Agnes.
Na een lange voorbereiding vertrekken Kris en ik zondag eindelijk op wereldreis. Susan was heel graag bij ons afscheidsfeestje geweest. Jammer genoeg was zij de grote afwezige die avond, hoewel ze er in mijn hart elke seconde bij was...
BeantwoordenVerwijderenMaar onze vrienden waren haar niet vergeten, hoewel ze haar nooit gekend hebben. Ze wisten wél dat ze een heel bijzonder iemand was. En dus hadden ze een heel speciaal kado voorzien...
Van tevoren hadden wij aan iedereen laten weten dat we geen kado's of geld wilden, want het enige dat voor ons telde was dat we de mensen die we graag zien konden uitwuiven.
Deze vrienden vonden dat ze toch íets moesten doen, en zo zijn ze op het idee gekomen van een wel heel bijzondere kado.
Op een bepaald moment begonnen ze namen af te lezen van een lijst. Al deze vrienden en familieleden kwamen naar voor, en wij wisten niet wat er gebeurde. Tot ze uiteindelijk zeiden dat dit allemaal nieuwe stamceldonoren waren!!! Ongelooflijk.... En het waren er veel: VEERTIG!!
Ze zijn tot deze kado gekomen omdat ze weten wat Susan voor mij betekende en omdat ik er zelf ook voor ijver om zoveel mogelijk mensen te laten registreren als stamceldonor.
Dus hebben ze een mail rondgestuurd naar een groot deel van de mensen die wij uitgenodigd hadden, met de vraag zich te laten registreren als donor. Hun doel was mij op die manier gelukkig te maken, en als ik dat was, zou Kris dat ook wel zijn! :-)
En ze zijn daar glansrijk in geslaagd: dit was de allermooiste kado die we hadden kunnen ontvangen!!
Wat had ik graag gehad dat Susan dit echt had kunnen meemaken. Ze zou zó blij geweest zijn!
Ik hoop dat deze positieve noot bij jullie allemaal de pijn van het gemis een beetje kan verzachten...
En stel je nu eens voor dat elk van die 40 mensen weer andere mensen kunnen overtuigen...
Suus, dankjewel, jij hebt ervoor gezorgd dat vele andere mensen weer meer kansen krijgen!
Dikke kus, Mart
Dit is echt SUPER mensen wat jullie samen voor elkaar hebben gekregen.
BeantwoordenVerwijderenSusan is jullie zó dankbaar want dit wilde ze ,dat mensen wakker geschud werden en dat er donoren opstonden.En dit is jullie geweldig gelukt.TOP!!!