Weer thuis...

Hoe moet ik dit nu weer gaan vertellen...

Gisteren met een enorme brok spanning in mijn keel richting Nijmegen. Kamer toegewezen gekregen, kast ingeruimd, bloedgeprikt, vragenlijsten ingevuld, lichamelijk onderzoek etcetera. Vervolgens om half 2 's middags naar de gyneacoloog omdat ik, ondanks de medicijnen die ik daar tegen gebruik, toch mijn maandelijkse periode heb gekregen afgelopen zaterdag. Dit was totaaaaal niet de planning en kan ook niet samen met de chemokuren die donderdag zouden starten. Daarom werd gelijk de dosering medicatie al verdubbeld en kreeg ik twee zakken bloedplaatjes bij via het infuus in de hoop dat dat zou gaan werken. Om half 6, ik had net mijn eerste ziekenhuis-avondmaaltijd achter de kiezen en karlijn had alle kaarten opgehangen, schuift mijn dokter aan. Ik mag (moet) weer naar huis. Hij heeft de gyneacoloog nog gesproken en die voorspelt dat de bloeding nog wel een tijd zal aanhouden. Mijn dokter wil niet dat ik 'op een kapotte fiets aan de start van de tour de france verschijn' en dus het zekere voor het onzekere nemen door mijn ziekenhuisopname nog maar weer eens een week uit te stellen. ONGELOFELIJK. Ik ga er niet teveel woorden aan vuil maken, jullie zullen wel begrijpen hoe klote dit weer is...

Iedereen heeeel erg bedankt voor alle leuke kaartjes die ik al gekregen heb en voor alle smsjes gisteren en eergisteren. De kaartjes gaan volgende week gewoon weer mee!